Sverre lítur yfir ferilinn - 2. hluti - Akureyri Handboltafélag


Fréttir - Leikir tímabilsins - Leikmenn - Stjórn - Saga og tölfræði - Höllin - Lagið - Myndir - Myndbönd - Tenglar
- Úrvalsdeild karla - Senda skilaboð - Vefur KA - Vefur Þór - Fréttaleit

Meistarafl. karla

Næstu leikir

Nýjustu úrslit

Stjarnan-Akureyri 28-23
Þri. 4. apr. 2017
Olís deild karla

ÍBV-Akureyri 22-22
Mið. 29. mar. 2017
Olís deild karla

Stjarnan U-Akureyri U 35-30
Fös. 7. apr. 2017
1. deild karla

Akureyri U-KR 34-30
Fös. 31. mar. 2017
1. deild karla

deildin staðan

Fréttir

Þú flettir milli frétta með örvalyklunum eða smellir á bláu örvarnar!


Sverre í treyju VfL Gummersbach		9. september 2015 - Akureyri handboltafélag skrifar Sverre lítur yfir ferilinn - 2. hluti Í gær hófum birtingu á viðtali við þjálfarann okkar hann Sverre Andreas Jakobsson um feril sinn sem leikmaður og er nú komið að öðrum hluta viðtalsins. Ef þú átt eftir að lesa fyrsta hluta þá mælum við eindregið með því að renna yfir hann áður en þessi hluti er lesinn. Smelltu hér til að lesa 1. hluta viðtalsins Skórnir eru svo dregnir fram að nýju og þú gengur til liðs við Fram og verður með þeim Íslandsmeistari, hvernig var sá tími og var erfitt að koma sér aftur í gang? Tveimur og hálfu ári eftir að ég lék síðasta leikinn með Aftureldingu mætti ég í æfingaleik með Fram, hugsunin var að taka eitt ár og hætta í boltanum á öðrum forsendum en ég hafði gert. Ég var einfaldlega með það hugarfar að njóta boltans, en fyrsta æfingin mín það árið var æfingaleikur á Selfossi. Ég man að ég vissi ekki hvert ég ætlaði, ég var alveg búinn á því. Á næstu æfingum var ég svo í því hlutverki að elta, lappirnar gerðu ekkert af því sem hausinn var að segja og maður áttaði sig á því að þetta yrði erfitt að koma sér í gang. En þetta var reyndar furðu fljótt að koma sem var ánægjulegt. Mín samskipti við Fram þetta árið voru bara frábær og manni þykir nú nokkuð vænt um klúbbinn þó að þetta hafi nú bara verið eitt ár enda fóru hlutirnir að gerast í kjölfarið á þessu tímabili. Verðum Íslandsmeistarar og ég fékk einhverjar viðurkenningar og var allt í einu kominn aftur í landsliðið. Sverre vann sig fljótt aftur inn í landsliðshópinn eftir góða frammistöðu með Fram Þú ert kallaður svo inn í landsliðið og nú sem varnarmaður, hvernig var að koma inn í hópinn og nú festa þig í sessi? Alfreð tók mig inn fyrir umspilsleikina gegn Svíþjóð fyrir HM 2007 og tók þar vissa áhættu. Hann þekkti mig auðvitað frá KA tíðinni og sá einhverja möguleika með mig innanborðs. Fyrir Svíaleikina höfðu menn miklar áhyggjur enda Svíagrýlan í fullu fjöri á þessum tíma. HSÍ lagði mikið í þetta og Alfreð var fenginn til að taka við landsliðinu en margir höfðu ekki mikla trú á að við myndum komast í gegnum það verkefni samt sem áður. Mikið var gert úr því að ég hafi verið tekinn inn, enda var verið að fá óreyndan mann inn í hjarta varnarinnar fyrir svona verkefni og talað um að þetta væri ekki rétti tímapunkturinn fyrir mig. Ég fann mikið fyrir þessari umræðu en er Alfreð ótrúlega þakklátur fyrir traustið og á endanum kláruðum við Svíana og maður hefur svo verið í vörninni allar götur síðan. Byrjaði við hlið Sigfúsar Sigurðssonar í vörninni svo komu Ingimundur Diddi Ingimundarson og Vignir Svavarsson inn í dæmið. Undanfarið hefur Bjarki Gunnarsson komið sterkur inn og er mjög gaman að hafa spilað með þessum jöxlum. Hlutverkið hjá manni alveg klárt sem er fínt en kannski svolítið erfitt fyrir landsliðið að geta ekki nýtt mann betur en vörnin er bara það sem ég kann í dag! Í góðum hópi í sterku liði VfL Gummersbach Alfreð Gísla fær þig út til stórliðs Gummersbach þar sem liðið lék meðal annars stærstu leikina fyrir framan tæplega 20.000 manns í hinni glæsilegu Köln Arena. Hvernig var að upplifa það stökk inn í bestu deild í heimi og hvernig var tíminn með Gummersbach? Alfreð orðaði við mig þegar ég var valinn í landsliðið aftur, um páskana 2006, að ef að varnarmaðurinn þeirra myndi fara þá myndi hann líklega bjóða mér samning. Ég var ennþá í þeirri hugsun að taka bara þetta eina ár með Fram og einbeita mér svo að starfi hjá Íslandsbanka sem ég var þá nýkominn í. En þetta tækifæri var alltof spennandi og löngunin til að prófa þetta var svo sterk að ég gat ekki afþakkað. Það gekk nú á ýmsu með Gummersbach, ég byrjaði í meiðslapakka strax þegar ég kom og ekki leit það nú vel út. Ég hugsaði með mér að Alfreð myndi væntanlega bara biðja mig um að fylla ferðatöskuna aftur og fara heim, en ég náði að vinna mig vel útúr þeim meiðslum og kom til baka fyrr en planað var. Sem betur fer slapp ég svo í raun alveg við meiðsli það sem eftir var ferilsins eftir þessi meiðsli. Liðið var að spila vel, erum að spila í Meistaradeild Evrópu og erum í toppbaráttunni og spiluðum stóru leikina í stórkostlegri höll. Þetta var í raun bara hreint ævintýri að vera kominn inn í þennan pakka. Fyrst var maður eins og lítill krakki að bíða eftir jólunum, búinn að merkja við á dagatalinu alla þá leiki sem við spiluðum í Köln Arena og manni hlakkaði alveg ótrúlega til hvers einasta leiks sem þar fór fram. Að labba inn í höllina með eldinn, ljósashowiðog heyra stemninguna frá um 20.000 manns. Þetta voru þvílík forréttindi og ég naut þess ótrúlega, maður var svo þakklátur að fá möguleikann á að vera í þessu magnaða liði og því umhverfi sem liðið var í. Svo skemmdi ekki fyrir að mér gekk vel, festi mig í sessi sem leikmaður og fékk stórt hlutverk í liðinu. Sverre í Laugardalshöllinni með landsliðinu, þar hafa nokkrir sætir sigrar unnist Heimsmeistaramótið í Þýskalandi 2007 er síðan með glæsilegri stórmótum í handboltanum og munaði ansi litlu að þið kæmust í undanúrslit en tap í tvöfaldri framlenginu með marki á lokasekúndunni lokaði á það, hvernig var að upplifa strax frábæran árangur á stórmóti? Já það var stöngin inn, stöngin út. Alexander skýtur í stöng úr færi sem hann skorar iðulega úr og Danirnir refsa með sigurmarkinu. Þetta var auðvitað mitt fyrsta stórmót þannig að ég hafði engan samanburð en auðvitað var svekkelsið mikið. Eldri leikmenn liðsins tóku þetta mikið inn á sig enda alls ekki sjálfsagt að vera í þessari stöðu að geta komist í undanúrslit á HM, ég upplifði svekkelsið svo meira sjálfur á ÓL 2012. Sverre er einn af bestu varnarmönnum Íslands fyrr og síðar Þú varst lykilmaður í stórliði Gummersbach en tímabilin urðu þó ekki fleiri en tvö, hvað kom í veg fyrir að þau yrðu ekki fleiri? Þetta urðu já bara tvö ár en á þessum tíma voru fjárhagsvandamál að koma í ljós hjá klúbbnum þannig að þeir gátu ekki boðið mér samning strax. Tveimur dögum áður en ég átti að kveðja og fara aftur til baka fékk ég loksins samning í hendurnar, þá hafði þeim tekist að redda fjármagni til að geta boðið mér annan samning. En það var bara aðeins of seint, ég var búinn að ráða mig í vinnu hjá Landsvirkjun og var að koma inn sem spilandi aðstoðarþjálfari hjá HK. Þetta gekk því miður ekki upp að vera lengur í Gummersbach en ég sé svo alls ekki eftir því að hafa tekið stökkið og þetta var frábær tími. Sverre berst við stórskyttuna Kyung-Shin Yoon Þannig að þú kemur aftur til Íslands og tekur við eitt tímabil með HK, var ekki skrýtið að koma beint frá toppi handboltans inn í íslensku deildina á nýjan leik? Mér fannst ég á þessum tíma vera kominn í þann klassa sem varnarmaður að vera orðinn djöfulli góður þannig að auðvitað var það viss synd fannst manni að þurfa að kúpla sig útúr atvinnumennskunni og fara aftur heim. Við vinnum svo silfrið á Ólympíuleikunum í Peking um sumarið sem einmitt staðfesti bara trú manns á að maður væri kominn á hátt plan sem leikmaður. Tímabilið með HK var fínt þó að við höfum ekki unnið titil (innskot: 3. sæti í deild) og ýmislegt sem maður prófaði þar og lærði sem hjálpaði til við að koma manni aftur út í atvinnumennskuna. Góðum sigri með landsliðinu fagnað með Róberti Gunnarssyni Þú ert í lykilhlutverki á Ólympíuleikum í Peking árið 2008 þegar silfrið vannst og svo brons á EM í Austurríki 2010, hvernig var að vera lykilpartur af því? Peking var mjög skrýtið, í byrjun áttu ég og Fúsi að sjá um vörnina en svo meiddist Fúsi og Vignir Svavars var líka meiddur. Diddi kemur svo óvænt inn í hópinn, gekk ekkert alltof vel til að byrja með en gekk þó alltaf betur og betur þangað til hlutirnir smullu eftirminnilega. Það var svo gaman að spila með Didda að það var gaman að upplifa það aftur á nýliðnu tímabili með Akureyri. Leikurinn við Spán í undanúrslitum og Pólverja í 8-liða úrslitum eru auðvitað alveg ógleymanlegir. Pólverjarnir voru með svakalegan hóp og það var leikurinn sem endanlega kom sjálfstraustinu í botn. Þegar kom að Spánarleiknum var í raun engin spurning að við myndum klára þá. Við höfðum reyndar tapað þremur æfingaleikjum við þá fyrir mótið þannig að það var kannski ekkert sem benti til þess að við myndum vinna þá en fyrir mér var ekki nokkur spurning að við myndum klára þá. Menn gleyma því kannski að úrslitaleikurinn við Frakkana var jafn lengi vel og í hálfleik var munurinn bara tvö mörk, það er bara loka þriðjungurinn sem fór ekki nægilega vel. En eins furðulega og það hljómar þá gat maður í raun ekki verið svekktur, þetta var aðallega bara mikið spennufall að þetta var allt í einu bara búið. Ótrúleg tilfinning svo að sjá fánann uppi og fá medalíuna, vitandi að í gegnum árin hefur maður fylgst grannt með Ólympíuleikunum í sjónvarpinu og látið sig dreyma. Heimkoman var svo töfrum líkast eins og kannski flestir muna eftir. Peking var meira óvænt að við skyldum loksins ná að klára heilt mót á fullum krafti en þegar kom að EM í Austurríki þá vildum við meira sýna fram á að við gætum þetta og að silfrið hefði ekki verið einhver tilviljun. Bronsið í Austurríki finnst mér ekkert síðra og að vissu leiti merkilegra enda settum við sjálfir mikla pressu á okkur og vorum svo staðráðnir í að sanna okkur fyrir okkur sjálfum og öðrum sem við og gerðum. Smelltu hér til að lesa 3. hluta viðtalsins
Fletta milli frétta	Til baka Senda á Facebook

Umsjón og hönnun: Stefán Jóhannsson og Ágúst Stefánsson