Heimir lítur yfir ferilinn - 1. hluti - Akureyri Handboltafélag


Fréttir - Leikir tímabilsins - Leikmenn - Stjórn - Saga og tölfræði - Höllin - Lagið - Myndir - Myndbönd - Tenglar
- Úrvalsdeild karla - Senda skilaboð - Vefur KA - Vefur Þór - Fréttaleit

Meistarafl. karla

Næstu leikir

Nýjustu úrslit

Stjarnan-Akureyri 28-23
Þri. 4. apr. 2017
Olís deild karla

ÍBV-Akureyri 22-22
Mið. 29. mar. 2017
Olís deild karla

Stjarnan U-Akureyri U 35-30
Fös. 7. apr. 2017
1. deild karla

Akureyri U-KR 34-30
Fös. 31. mar. 2017
1. deild karla

deildin staðan

Fréttir

Þú flettir milli frétta með örvalyklunum eða smellir á bláu örvarnar!


Heimir komst ungur í meistaraflokk KA og lék 150 leiki fyrir félagið		18. janúar 2016 - Akureyri handboltafélag skrifar Heimir lítur yfir ferilinn - 1. hluti Heimir Örn Árnason fyrrum leikmaður og þjálfari Akureyrar lagði skóna á hilluna eftir síðasta tímabil og hefur nú snúið sér að dómgæslu. Þrátt fyrir að hafa byrjað í vetur þá er hann nú þegar búinn að dæma í efstu deild. Við hittum á Heimi og fengum að fara aðeins yfir ferilinn hans sem leikmaður. Við byrjum á upphafinu hér í dag en við skiptum viðtalinu í þrjá hluta og munu næstu tveir hlutar koma á þriðjudaginn og miðvikudaginn. 6 Íslandsmeistaratitlar í yngri flokkunum og fjölmargir unglingalandsleikir, af hverju valdirðu handboltann á sínum tíma og hvað var bakvið þennan frábæra árangur? Þetta er virkilega góð spurning af hverju maður valdi handboltann. Það er allt tveimur mönnum að þakka eða kenna! Að ég valdi handboltann en ekki fótboltann. Fyrst ber að nefna ná frænda minn Jóhannes Gunnar Bjarnason og síðan Alfreð Gíslason. Jói Bjarna er bróðir pabba og þjálfaði mig í handbolta frá 6. flokk upp í 2. flokk. Þrátt fyrir að Jói frændi hafi líka þjálfað mig aðeins í fótbolta þá var (held ég) markmiðið hjá honum að ég myndi enda í handboltanum. Ég og margir fleiri eigum honum mikið að þakka. Við æfðum alveg rosalega vel og á hverri æfingu var gríðarleg keppni. Ég man sérstaklega eftir árunum í 3. flokki (15-16 ára) og 4. flokki (13-14 ára) þegar minn árgangur var á eldra ári. Á yngra árinu voru leikmenn á borð við Jónatan Magnússon, Atli Sveinn Þórarinsson, Jóhann Hermannsson, Hilmar Stefánsson og Hans Hreinsson. Þessar æfingar voru blóð, sviti og tár. Það var oft spilað upp á verðlaun í lok æfingar og þá varð allt vitlaust! Það skipti líka miklu máli fyrir mig að minn besti vinur á eldra árinu (Þórir Svavar Sigmundsson) var svo metnaðurfullur í öllu sem hann gerði að ég gat ekki annað en fylgt honum eftir. Hann hætti reyndar snemma í boltanum en allur hans metnaður endaði síðan í læknisfræðinni og er hann núna læknir í Stokkhólmi. Jói var frábær þjálfari og við bárum mikla virðingu fyrir honum. Varðandi Alfreð Gíslason þá bjó hann náttúrulega til ógleymanlega stemningu hérna á Akureyri. Ætli maður hafi ekki endanlega valið handboltann þegar maður horfði á Alla Gísla og alla snillinganna (Erling Kristjáns) í troðfullu KA-heimilinu í den. Það var draumur allra unga handboltamanna á Akureyri að reyna leika þetta eftir. Það er að segja að spila fyrir framan fullt KA-heimili. Ein af mörgum Íslandsmeistaramyndum sem Heimir var hluti af, 4. flokkur KA árið 1993. (smelltu á myndina til að sjá hana stærri og nöfn leikmanna) Þú komst ungur inn í meistaraflokk KA, spilaðir 2 leiki 1995-1996 og 3 leiki 1996-1997. Hvernig var að fá smjörþefinn af meistaraflokknum í ógnarsterku liði KA? Það var alveg hrikalega gaman. Ég fékk þarna að spila með frábærum leikmönnum eins og Valda Gríms, Patta, Sigmari Þresti og að sjálfsögðu Duranona. Það er alveg ógleymanlegt móment þegar Duranona kom rólega til mín í bikarleik á móti ÍH og hvíslaði í eyrað á mér: Just remember just pass me, not Erlingur! Þessi maður var ekkert eðlilega markagráðugur en það skilaði sér. Á þessum árum var ég reyndar ekki neitt neitt, svona 70 kíló og alltof grannur til að eiga séns að spila í meistaraflokki. En lyftingarkompan í KA-heimilinu reddaði því og ég og Jonni (Jónatan Magnússon) áttum heima í pínulítilli kompu sem var 2 fermetrar við hliðina á þvottahúsinu. Heimir að skora í KA-Heimilinu eftir að hafa komist framhjá Gunnari Bergi Viktorssyni Svo kemur stóra tækifærið tímabilið 1997-1998 þar sem liðið verður Deildarmeistari, er stutt frá því að komast í lokaúrslitin og nær 5. sætinu í Norðurlandamótinu. Væntanlega verið gaman að fá stórt hlutverk og það í jafn góðu liði? Já, þetta var skemmtileg byrjun á meistaraflokksferlinum. Frábær hópur, blanda af yngri og eldri leikmönnum. Ég spilaði nú reyndar mikið hægra megin þetta tímabilið að mig minnir og gerði nokkur góð mörk. Gaman að vera hluti af liði sem vann strax titil. Hér má sjá nokkur tilþrif hjá Heimi í KA búningnum Ógnarsterkt lið KA verður Deildarmeistari árið 2001 en tapar í oddaleik í KA-Heimilinu um Íslandsmeistaratitilinn, það hlýtur að hafa verið erfitt að þurfa að sætta sig við silfrið eftir jafn gott tímabil? Þetta var alveg hrikalega svekkjandi, við vorum með hrikalega gott lið og spiluðum mjög skemmtilegan bolta. Það er óhætt að segja að við höfum spilað hálfgerða villimannavörn, Stelmokas fyrir aftan, Sævar og Brói í hornunum og síðan villimennirnir 3-4. Ég, Jonni, Guðjón Valur og svo kom Hreinsi Hauks inn á aðeins til að róa hlutina! Þessi oddaleikur á móti Haukum var hrikalega svekkjandi. Reynslan hafði betur gegn ungviðinu í það skiptið. En það var frábær stemning í KA-heimilinu og ég er svo þakklátur að hafa fengið að spila í KA-heimilinu fyrir framan vel rúmlega 1.000 manns, forréttindi! Deildarmeistarar KA 2001 (smelltu á myndina til að sjá hana stærri) Stóra stundin kemur svo 2002 þegar KA verður Íslandsmeistari eftir ótrúlega úrslitakeppni og þú í lykilhlutverki, hvernig var að vera hluti af þessu afreki og er þetta stærsta stundin á ferlinum? Ég gæti örugglega skrifað heila bók um þetta ár en það kemur bara í ævisögunni eftir 60 ár! Þetta einvígi var einfaldlega hrein snilld. Það má ekki gleyma því að við náðum að hefna fyrir Hauka tapið með því að slá þá óvænt útúr undanúrslitum. Þá spiluðum við örugglega besta hálfleik sem ég hef tekið þátt í, vorum undir 14-6 og ekki líklegir til afreka. En einhvern veginn unnum við okkur inn í leikinn og náðum framlenginu sem við unnum. Sjálf lokaúrslitin voru rosaleg, Valsmenn komast í 2-0 og við með bakið upp við vegg. En núna vorum við reynslunni ríkari og fórum alveg afslappaðir í næstu þrjá leiki. Það fór svo ekki vel í mannskapinn fyrir þriðja leikinn að heyra að kampavínsveislan væri klár í Valsheimilinu og okkur væri boðið. Ekki fannst okkur leiðinlegt að eyðileggja þessa veislu tvisvar og búa til okkar eigin í KA-heimilinu eftir skemmtilegasta ferðalag milli Reykjavíkur og Akureyrar sem ég tekið þátt í! Smelltu hér til að lesa 2. hluta viðtalsins
Fletta milli frétta	Til baka Senda á Facebook

Umsjón og hönnun: Stefán Jóhannsson og Ágúst Stefánsson